അവനെന്ത് ഓണം....!!!

അവനെന്ത്  ഓണം
----------------------------

അങ്ങനെ  മറ്റൊരു  ഓണക്കാലം  കൂടെ  വരവായി  .........!!!!

നാടിനെക്കുറിച്ച്  ഒരുപാടു  nostalgia തോന്നുന്ന  കാര്യങ്ങളിൽ  ഒന്നാണ്  ഓണം  - പിന്നെ  കൊരട്ടി  പെരുന്നാളും, ക്രിസ്തുമസും .

നാട്ടിന്പുറത്തു  വലർന്നതു കൊണ്ടാകാം  കുട്ടിക്കാലത്തെ  ഓണം  തുമ്പപ്പൂവും  , മുക്കുറ്റിയും   , ചെത്തിയും   ഒക്കെ  നിറഞ്ഞതായിരുന്നു  . തലേ ദിവസം തന്നെ   അടുത്തുള്ള എല്ലാ  പറമ്പുകളിലും    പൂക്കൾ    നോക്കിവെക്കും   , പിന്നെ  രാവിലെ  എഴുന്നെറ്റു  ഓടണം  പൂ  പറിക്കാൻ , അയൽവക്കത്തെ  കുട്ടികലെങ്ങാനും  പൂപറിക്കനെത്തിയാൽ എത്തിയാൽ  
പിന്നെ  അവിടെ  അടിയായി . കുറച്ചു  കൂടെ  വലുതായപ്പോൾ   പായസത്തിനു  പിഴിഞ്ഞ  തേങ്ങ  colour ചേർത്ത്  ഇട്ടു തുടങ്ങി .പിന്നീടു    അമ്മ  10 രൂപയ്ക്കു  പൂക്കടയിൽ   നുന്നും  'ഓണം  പൂ  kit' വാങ്ങി  കൊണ്ടുവന്നു  തുടങ്ങി ...
കഴിഞ്ഞ  കൊല്ലം  ചോദിച്ചപ്പോൾ  അമ്മ  പറഞ്ഞു  അവർ  ഇപ്പൊൾ വില   മൂന്നിരിട്ടിയായി എന്ന്  - ആഗോളവല്കരണം   ഓണപ്പൂക്കള്ത്തിനെയും  ബാധിച്ചു  തുടങ്ങി.

തിങ്കളാഴ്ച  മുതലുണ്ടാക്കി    fridgil  കയറ്റി  വെച്ച  പച്ചടിയും , കിച്ചടിയും  ഒക്കെ  microwavil  വെച്ച്  ചൂടാക്കി , compare ഫുഡ്സ് ൽ   നിന്നും  വാങ്ങിച്ച
ഇലയിൽ  വിളംബി  സംതൃപ്തി  അടഞ്ഞപ്പോൾ , ഒരു  വശത്ത്   അജി രണ്ടര വയസുള്ള   ചെറുക്കനെ  മുണ്ടുടുപ്പിച്ചു  പൂവിളി  പഠിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു പരാജയപ്പെട്ടു പുച്ചതോടെയുള്ള ജല്പനം കേൾക്കാം ..." അവനെന്തു ഓണം... അമേരിക്കനന്നത്രേ അമേരിക്കൻ "...

അന്നും ഇന്നും

അന്ന് 
അടുക്കളയുടെ  പിന്നാംപുറത്തുള്ള  അമ്മിക്കല്ലിന്റെ  മുകളിലായി  തൂക്കിയിട്ട  പാട്ടക്കുള്ളിൽ  നിന്ന്  ഒരു  പിടി  ഉമിക്കരിയും വാരി  അവൾ മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങി. കാലിൽ ചെരുപ്പില്ലാതെ കറുത്ത നനവാർന്ന  മണ്ണിലൂടെ പതുക്കെ നടന്നു.  ഇറയത്തിന്ടെ ഒരു വശത്തു  കൂടി ഇട്ട വാഴക്കണ്ണും കൂർക്ക   വിതുമെല്ലം ഇന്നലത്തെ മഴയിൽ ആകെ നനഞ്ഞിരിക്കുന്നു. പാടത്തിന്ടെ അക്കരെ ഉള്ള പള്ളിയിൽ നിന്നും രാവിലത്തെ കുർബാനയുടെ  മണിയടി കേൾക്കാം. തറവാട്ട്‌ പടിക്കെ  വന്നു നിന്ന പാല്ക്കരനോട്   അമ്മൂമ്മ എന്തോ വിളിച്ചു പറയുനുണ്ട് .....
           .....  അടുകളയിൽ  ദോശ   കല്ലിൽ  ചുറ്റെടുകുന്ന  ദോശയുടെ   നല്ല  മണം....
കിണറിന്റെ   അരികിലുള്ള   മൂവാണ്ടൻ മാവിന്ടെ  ഇടയിലൂടെ അരിചിറുങ്ങുന്ന  ഇളം വെയിലും കൊണ്ട്  അതിന്റെ ഒരു കൊന്പും   ഓടിച്ചു  അഴയിൽ  തൂക്കിയ  തോർത്തും എടുത്തു  അവൾ മഴപെയ്തു ചെളികൂടിയ ഇടവഴിയിലൂടെ  തറവാട്ട്‌  പറംബിലെ   കുളത്തിലേക്ക്‌  നടന്നു.

             ശാന്തമായ തെളിമയാർന്ന മനസോടെ ...ആ പ്രഭാതം പോലെ തന്നെ...

ഇന്ന് 

ശീതീകരിച്ച   കുളിമുറിയിൽ  'electric' ടൂത്ത്ബ്രുഷ്  വായിൽ  ഇട്ടു ഉരു്മി, iphone നിൽ whatsapp ഉം ചെക്ക്‌ ചെയ്തു  അവൾ  കണ്ണാടിയെ  നോക്കി. നിർവികരതയോടെ .. ഇന്നത്തെ യുദ്ധം ഇവിടെ തുടങ്ങുന്നു....

മയിൽ‌പ്പീലി

                                                                          മയിൽ‌പ്പീലി

ആദ്യം  കുട്ടിക്കാലത്ത്    മയിൽ‌പ്പീലി    ഒരു  കൌതുകമായിരുന്നു  – ഉച്ചയൂനിണ്ടേ  ഇടയിൽ  , ക്ലാസ്സ്‌  മുറിയുടെ  ഒരു  ഇരുണ്ട  കോണിൽ  പുസ്തക താളുകളുടെ  ഇടയിൽ  വച്ച  മയിൽ‌പീലിയെ  ആകാശം  കാണിക്കാതെ     അവൾ  നോകി   – ആകാശം കാണിക്കാതെ  മയിൽ‌പീലി  വെച്ചാൽ  അത്  പെറും അത്രേ.   

. 

പിന്നെ  കൌമാരത്തി  മയിൽ‌പ്പീലി  ഒരു  പ്രണയമായ്  – മറ്റാരോടും  പറയാതെ  അവൾ  തന്നിൽ   മാത്രം  ഒതുക്കിയ   പ്രണയം .

പിന്നീടു  മുതിർനപ്പൊൾ   മയിൽ‌പ്പീലി  ഒരു   അലങ്ങാരമായ്      – മുറിയുടെ  ഒരു  കോണിൽ  പൊടിയും  മാരംബലും    പിടിച്ച  ഒരു  അലങ്ങാരം .

In Memory of those Monsoon Seasons...

It has been raining cats and dogs here over the couple of days..
 I loved monsoon season back in Kerala where I was born and bought up. We lived in a small little village and our house was by the side of a paddy field. Once monsoon season starts .. its a beautiful sight to look out of my bedroom window and to enjoy the rain. People in our village used to go out at night with flash lights to catch frogs- 'yummy yummy frog leg gravy'.
Sundays were the best, when we had to cross the water over flowing paddy fields to get to the church for Sunday school. The walk ways were always under water and one of us would always end up falling in the fields. 
The church was almost an hour walk and coming in late for the mass was not allowed so we usually hide in the cemetery till the mass gets over so that we can join rest of the kids after mass for Sunday school. Its funny that we used to steal flowers from the grave were they were plenty and divide it among the graves that did not have it. 'Yeah! we loved Robin Hood'. And we also used to get plastic bags so that we could catch fish from the paddy fields on the way back. 
And lot of times we have ended up being punished by our parents for spending hours
catching fish and not getting back home on time.

An old pic of us having fun in the rain.

During summer our paddy fields turn into play grounds and during the peak of monsoon the paddy fields over flow and we make boats aka 'changadam' out of banana tree. 
There was one person in my village who had an actual row boat aka 'vanji' as we call it and I still remember the excitement when I was able to get onto it the fist time. It was more like upgrading from a nokia phone to an iphone :). Yeah ! good old rainy days..

The 'N'ew Me

I am not a writer though I always wanted to be one - like I wanted to be doctor, an artist, a dancer, a singer... Well I am none of these - am just me - a mom, a wife with a wandering spirit and I like what I am. I always wanted to blog.. and I even started one couple of years back, but now when I read back through my blog - I don't like what I wrote.. So I have decided to try 'writing' again.. the new mature me :)

Those wonderful days..

Today is Onam. All I have today is memories of all those wonderful Onams I had as a child and growing up. Being brought up in a little village has its own perks - one of which was access to lot of wild onam flowers. The evening before we cousins used to roam around in the neighbour hood looking for flowers and marking them so that rest of the kids dont get them and several times we have ended up in fights with the other kids. The other best part of Onam was the sadhya and this was one of the days you eat food on a leaf. The only thought of Payasam makes my mouth water. Unlike kids now a days I had one dark pink pattu pavada, which I wore for many years. Now Onam is more of pre cooked food and making pookalam from store brough bouquets and celebrations by Malayalee Association. Thinking back the most I miss about my child hood onam - is the big pookalam, Sadhya,the rain that comes to wash away the pookalam as soon as its done and my dark pink pattu pavada. Wishing you all a Very happy Onam.

The small things in life

At times I wish that I get more time for the smaller things in life - like sit down near the window still near the plants soaked in the morning glory drinking a cup of tea and flipping though the pages of my fav magazine; OR talking a walk with Keira and Aj enjoying the beauty of the nature and admiring the tiny yellow flowers by the walk way, might squirrels, and the cute little bugs.. ; OR enjoying the rain sunggled up in a cozy blanket, with a book, coffee and some paripuvada - 'ah! the smell of the first rain' ; OR sitting in the Patio enjoying the evening sun set..... Talking a walk at night enjoying the stars..
Finding more time for reading and painting... Can life ever be better....!! Yes! these are the small things in life that make u happy and bring a smile on your face... But how many of us get to live life our way...??

Our Furry lile Bundle - Keira

I think I should blog more often.... lotta things changed from my last posting. Even though I promised myself the I will be blogging more often it did not happen. I guess I was too lazy. I think I should actually get into the habit. The most exciting news that I have to share is that we bought a puppy... "Keira".. She is the sweetest and the most naughtiest thing I have ever seen.... Aji is having a tough time training her. She was 9 weeks old when we got her and Aji had to get up several times at time at night to take her out for business. Yeah! we are getting used ... I love everything about her except that she gets up at 6:30 in the morning and we have to take her out... Gone are those days when we used to sleep till 11 am on weekends...But hey little Keira you are a sweet heart....